Steffen Oppel จำการเผชิญหน้าอย่างใกล้ชิดครั้งแรกของเขากับ Tristan Albatross เป็นวันที่สงบสุขบนเกาะกอฟ ซึ่งเป็นดินแดนโพ้นทะเลเล็กๆ ของอังกฤษในมหาสมุทรแอตแลนติกใต้ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างแอฟริกาใต้และอาร์เจนตินา นกดูตลกดี เขาคิด เดินเตาะแตะบนเนินเขาเล็กๆ แล้ววิ่งลงมาอีกครั้ง นั่นคือจนกว่านกตัวหนึ่งจะกางปีกอันมหึมาและรับลม “พวกมันมีปีกขนาดมหึมา และพวกมันก็ปรับตัวให้เข้ากับการบินได้ดีเยี่ยม” เขากล่าว
Oppel นักวิทยาศาสตร์ด้านการอนุรักษ์ของ Royal Society for the Protection of Birds แห่งสหราชอาณาจักร ได้ไปเยือนเกาะ Gough ในปี 2018 โดยเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่พยายามช่วย Tristan albatross และนกทะเลอีก 21 สายพันธุ์ที่อาศัยและผสมพันธุ์ที่นั่น
เมื่อสองร้อยปีที่แล้ว หนูขึ้นฝั่งพร้อมกับนักล่าแมวน้ำ เมื่อประชากรหนูเพิ่มขึ้น พวกมันก็แย่งชิงเมล็ดพันธุ์และแมลง บางคนเริ่มกินลูกไก่นกทะเล บางตัวถึงกับโจมตีนกที่โตเต็มที่ —สัตว์ มีขนาดใหญ่เป็นร้อยเท่า.
ปีที่แล้ว นักอนุรักษ์ได้เสนอราคาเพื่อกำจัดผู้บุกรุกในที่สุด ใช้เฮลิคอปเตอร์ทิ้งเหยื่อเมาส์พิษไว้ทั่วเกาะ แต่เป้าหมายของพวกเขาในการกำจัดหนูทั้งหมดบนเกาะกอฟล้มเหลว หลังจากนั้นไม่นานก็พบหนูที่มีชีวิต
“เราทุกคนต่างเสียใจอย่างมาก” โอเปิลกล่าว กับดักกล้องและอุปกรณ์ตรวจจับอื่น ๆ ที่กำหนดโดยนักวิจัยแสดงให้เห็นว่าหนูกำลังทวีคูณและแพร่กระจายไปทั่วเกาะอีกครั้ง
ตลอดละคร นักอนุรักษ์รู้สึกประหลาดใจที่แม้จะมีการโจมตีของหนู แต่ประชากรที่ผสมพันธุ์อัลบาทรอสก็ไม่ทุกข์ทรมานมากนัก ตามการประมาณการ ประชากรนกทริสตันอัลบาทรอสที่ทำรังในเกาะกอฟยังคงทรงตัวตั้งแต่ปี 2547 ที่ประมาณ 1,500 คู่ต่อปี
แต่ความมั่นคงนั้น Oppel และเพื่อนร่วมงานของเขาแสดงให้เห็นในการศึกษาใหม่เป็นภาพลวงตา ในรายงานของพวกเขา นักวิทยาศาสตร์ได้แสดงให้เห็นว่า Tristan albatrosses ของ Gough Island ประสบปัญหาการเสื่อมลงอย่างเป็นความลับ สถานการณ์ของนกได้เพิ่มขึ้นอย่างไม่ปลอดภัยมากขึ้น แต่เนื่องจากวิธีที่นักนิเวศวิทยาทำงานบนเกาะกอฟประเมินขนาดประชากร โดยนับจำนวนนกนั่งบนรัง ความไม่แน่นอนจึงไม่ปรากฏในข้อมูล
โดยใช้แบบจำลองทางประชากรศาสตร์ที่ซับซ้อนซึ่งคำนึงถึงนกที่ไม่ได้อยู่ในทะเล ซึ่งสำหรับ Tristan albatrosses มีประมาณ 70 ถึง 75 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในช่วงเวลาใดก็ตาม Oppel และเพื่อนร่วมงานของเขาคิดว่าจำนวนประชากรทั้งหมดของนกลดลงจาก 9,795 จริงๆ แล้ว นกถึง 7,752 ระหว่างปี 2547 ถึง 2564 และเป็นความผิดของหนู
ตามคำกล่าวของ Oppel หนูเหล่านี้ได้กินความสามารถของอัลบาทรอสในการรับสมาชิกใหม่เข้าสู่ประชากรการผสมพันธุ์ แม้ว่าจำนวนคู่ผสมพันธุ์จะค่อนข้างคงที่ แต่นกเหล่านั้นก็มีอายุมากขึ้น และลูกไก่ใหม่ก็ไม่รอดจนโตเต็มวัย “มีนกตัวเล็ก ๆ เข้ามาไม่เพียงพอ” Oppel กล่าว
นั่นทำให้อนาคตของอัลบาทรอส Tristan ของ Gough Island เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม นอกจากนี้ยังเพิ่มเดิมพันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
แม้จะล้มเหลวในการกำจัดหนูบนเกาะให้หมด แต่การพยายามกำจัดมันก็ยังทำให้นกได้พักผ่อนบ้าง Oppel กล่าว เว้นเสียแต่ว่าจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนหนูกินอาหารที่ต้องการหมดอีกครั้ง การโจมตีของนกทะเลจะไม่ดำเนินต่อในทันที ท้ายที่สุด เขากล่าว มันคือความสิ้นหวังที่ผลักดันให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กเริ่มแทะนกยักษ์ที่ติดอาวุธด้วยใบเรียกเก็บเงินที่น่าเกรงขาม
“อย่างน้อยเราได้ซื้อนกทะเลบน Gough ในช่วงเวลาหนึ่ง” เขากล่าว
Andrea Angel เป็นผู้จัดการหน่วยปฏิบัติการ Albatross Task Force ของ BirdLife South Africa ขณะไปเยือนเกาะกอฟในปี 2546-2547 แองเจิลพร้อมด้วยรอส วานเลสเพื่อนร่วมงานของเธอ ได้ถ่ายทำวิดีโอหลักฐานชิ้นแรกที่มีหนูโจมตีลูกนกอัลบาทรอสทริสตัน แม้ว่าเธอจะไม่เกี่ยวข้องกับโครงการกำจัดหนู แต่แองเจิลก็สนับสนุน “การได้เห็นความล้มเหลวนั้นเป็นความผิดหวังที่ไม่สามารถบรรยายได้” เธอกล่าว
เช่นเดียวกับ Oppel แองเจิลเชื่อว่าความพยายามได้ลดจำนวนหนูลงอย่างมาก มันทำให้นกและพืชและแมลงที่เป็นเอกลักษณ์ของเกาะหยุดพัก
เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้ชัดเจนแล้ว ในความสำเร็จในการผสมพันธุ์ของนกทะเลอื่นๆ ของ Gough ในปีนี้ ตัวอย่างเช่น พรีออนและนกนางแอ่นสีเทาของ MacGillivray ประสบความสำเร็จในการผสมพันธุ์ในปีนี้มากกว่าครั้งไหนๆ นับตั้งแต่ปี 2014 เมื่อเริ่มการเก็บบันทึก นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เฉียบคม Angel กล่าว ย้อนกลับไปในปี 2547 เธอและเพื่อนร่วมงานได้ค้นหารังนกนางแอ่นสีเทาบนเกาะนี้ พวกเขาพบลูกไก่เพียงตัวเดียว
ยังเร็วเกินไปที่จะบอกว่า Tristan albatrosse นั้นยังเห็นการเพิ่มจำนวนเด็กที่พวกเขาเลี้ยงดูหรือไม่ แต่จนถึงตอนนี้ นักอนุรักษ์ยังไม่เห็นหลักฐานว่าหนูตัวเดียวโจมตีลูกนกอัลบาทรอส Oppel กล่าว มันคือซับในสีเงิน และเป็นสัญญาณว่าการกำจัดหนูจะทำให้นกประสบความสำเร็จในการผสมพันธุ์ตามที่ควรจะเป็น
หลังจากความล้มเหลวในปีที่แล้ว ตอนนี้ทีมกำลังพยายามทำความเข้าใจวิธีเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จในการพยายามกำจัดในอนาคต Oppel กล่าวว่าเป็นกระบวนการที่อาจใช้เวลานานหลายปี ก่อนอื่นพวกเขาต้องเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมหนูบางตัวถึงไม่กินเหยื่อ
“เราต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง เราไม่สามารถไปที่นั่นและทำสิ่งเดิมได้อีกและหวังว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้น”
